28. novembra 2022. oklopna policija je upala u skvot Mundo Nuevo i uhapsila drugove i drugarice koji/e su bili u zgradi. 

Od tog trenutka država je preko svojih medijskih glasila slavila još jedan „uspešan povratak zgrade u normalno društvo“. 16. marta 2023. godine, tokom drugog generalnog štrajka zbog državnog ubistva u Tempiju, drugovi su ponovo zauzeli zgradu, a ljudi solidarni sa okupacijom se se  okupili na ulazu zgrade. Posle pola sata uniformisane ubice (policija - prim.prev) su pretukle okupljene i vratile zgradu državi, hapseći one koji su bili unutra. 

Tri godine kasnije, zgrada ostaje zapečaćena i ostavljena je da trune, sa alarmima i kamerama u njoj,  kako bi se sprečio svaki pokušaj da se ona vrati u svet borbe. U ovakvom kontekstu, uhapšeni tokom ove prve evakuacije, kao i još dvojica drugova, dobili su dokument od jednočlanog suda, koji ih dodatno tereti za krađu struje, nedozvoljeno korišćenje vode i krađu aparata za gašenje požara pronađenih u zgradi. Ovakvim potezom revanšizma državni aparat pokušava da teroriše militante koji su preko okupirane teritorije skvota Mundo Nuevo preduzimali inicijative otpora i solidarnosti na mnoštvu frontova društvene i klasne borbe. 

Državno-kapitalistički zločin u Tempiju samo je vrh ledenog brega, u vreme kada se javna društvena dobra obezvređuju i privatizuju, kada se u porastu ubistva u izrabljivačkim radionicama nadničarskog ropstva, kada se eksploatacija na radnom mestu intenzivira, a kriminalna antiimigraciona politika dovodi do masovnih ubistava na kopnenim i vodenim granicama, kao i dok se ratne ekonomije spremaju sa sledeću fazu imperijalnih sukoba. Nemajući da ponude bilo šta drugo osim smrti, siromaštva i represije, države se sve više naoružavaju protiv „unutrašnjeg neprijatelja“, progone i zatvaraju militante koji odbijaju da prihvate državno i kapitalističko varvarstvo kao neizbežnost.

Okupacije/skvotiranje zgrada ... na nišanu su državne represije, koja metodično i postojano sprovodi strategiju prevencije pobune. Strategiju koja, kako bi sprečila buduće društvene i klasne eksplozije, ima za cilj da  kroz brutalno represivno nasilje i ideološki napad, odvoji anarhistički pokret od društva, kao i da ga  politički i društveno delegitimiše. Ali sve dok država i gazde vode ovaj rat sa anarhističkim pokretom i njegovim strukturama, kao i uopšte sa društvenim i klasnim oblicima otporima, okupacije su i dalje mogućnost slobodnog disanja u sveopštem društvenom gušenju. Okupacije su za nas odskočna daska za organizovanje društvenog i klasnog kontranapada i polja stvareanja prostora militantnog otpora, klasne solidarnosti i društvenog samoorganizovanja. Ona su naš stalni sukob sa svetom individuacije, privatne svojine, potčinjavanja, kao i čin pobune protiv dominantnog narativa i ideologije. 

Ovo poručujemo iz prostora skvotiranog pre 37 godina, u ulici Lelas Karagianni 37, te upućujemo solidarnost sa drugovima koje država proganja jer su okupacijom Mundo Nuevo izabrali put organizovane anarhističke borbe. Pred državnim revanšizmom jedini odgovor je kolektivni otpor i stalna borba za društvo jednakosti, solidarnosti i slobode.

SOLIDARNI SA OKUPACIJOM MUNDO NUEVA 

NAŠE IME JE NAŠA DUŠA – ANARHIJA! 

NO PASARAN! 

Otvorena skupština skvota Lelasa Karagijanisa 37

Izvor: link